Margriet van Weenen

ICE AGE IS COMING | Moving Views OEROL Terschelling

8-18 juni 2023

www.oerol.nl

Ons landschap zal verdwijnen. Wij staan nu aan de grens van Doggersland. Doggersland is verdwenen na de laatste ijstijd. Opgeslokt door het smeltende water van de ijskappen. Ca 7000 jaar geleden is er nieuw land gaan ontstaan door middel van opstuwend sediment, de Waddeneilanden. Het ene landschap geofferd voor het andere landschap. De zee komt dichterbij. Het enige dat er is, is perspectief tot de oneindige horizon.

Van Weenen gebruikt data uit veldonderzoek, archieven en de wetenschap. Haar installatie bevat materiaal uit het fotoarchief van Louise A. Boyd, die rond 1930 meerdere reizen naar de Noordpool maakte. Bijzonder, voor een vrouw in die tijd. Zelf heeft Van Weenen tijdens haar reis op een zeilschip van Spitsbergen naar Harlingen getekend, gefotografeerd, geschreven en gefilmd. Haar installatie laat de beweging van het landschap zien, voortgestuwd door de beweging van smeltend ijs.

Met dank aan:

Block C: Agnes Scholte en Marinus Augustijn, Louise A. Boyd & The American Geographical Society Library, University of Wisconsin-Milwaukee Libraries, Staatsbosbeheer.

Met steun van:

Provincie Fryslan, Kunstraad Groningen, Stichting Stokroos

ICE AGE IS COMING

Opening zaterdag 12 november om 16.00 uur door Lieselot van Damme.

ICE AGE IS COMING

Sailing Home. In conversation with Louise A. Boyd.

Margriet van Weenen toont de eerste installatie van haar doorlopend artistiek onderzoek ICE AGE IS COMING. Een onderzoek naar de geologische, klimatologische en historische connecties tussen de Noord-Nederlandse kust en het Noordpoolgebied, waarin de zee de verbinder is. Voor het werk maakte ze een zeereis van Spitsbergen naar Harlingen.

In deze tentoonstelling zijn de eerste resultaten te zien. Er zijn twee gedeeltes. De installatie ICE AGE IS COMING, deze wordt getoond bij Galerie Block C. Het archief: Sailing Home in conversation with Louise A. Boyd, dit is te zien bij het beneden gelegen ARTisBOOK. Het archief bevat een selectie van het materiaal dat ze verzameld en gemaakt heeft voor en tijdens de reis en in het kader van haar onderzoek. Het onderzoek en de tentoonstelling zijn mede mogelijk gemaakt door de Provincie Fryslan, Kunstraad Groningen en Stichting Stokroos.

Het archiefbeeld van Louise A Boyd is in eigendom van The American Geographical Society Library, University of Wisconsin-Milwaukee Libraries

12 november– 17 december2022

vr en za van 13.00 tot 17.00 uur en op afspraak

Galerie Block C Westerhavenstraat 14a Groningen
open vrijdag en zaterdag van 13.00 – 17.00 uur en op afspraak telefoon 050 3132418 of 06 57673865

BARK BERLIN GALLERY “Moon Child“ 02.09. – 23.09.2022

Moon Child

One circle (Here come the Suns) is followed, bound like the child to the mother, by another circle – the moon. After glistening light comes the night, but this must not be noiseless, lightless, restful and its movement suggests itself with the realisation that when the night is deepest, the day is nearest!12 people did enter the moon until now. Boulder. Dust. Wasteland. No clouds. Dark universe and more boulder. The moon objectively is not very exciting. All the details that Kepler and Galileo espied through their tube at 359,000 kilometers are true even if stepping on it. Nothing. Boulder.Well man is luckily, not a reasonable being. It is even extraordinarily unreasonable, not to bother with thewonderful penchant for nothing ans boulder, and to continue wallowing in his fantasies, his myths and ideas, with which he explains the world to himself. And since he often dispenses with rationality, it is the inner world that is ordered. The moon has always had a very changeable assignment, sometimes it has to symbolize the feminine sometimes the masculine, sometimes it stands for purity and stability, but two lines further on it is not worth an oath. What a chaos! Wonderful. One should feel like adding more truths to this chaos, because the true world, the inner world does not care about rationality as a singular narrative, it, the inner world becomes truer in contradiction and in diversity.There are thousands of stories about the moon and every single one is true and they all describe the world.Many years ago in the high mountains I built up my small tent in the already fallen night on a meadow. It was far up in the mountains, where there are hardly any trees, but very large boulders adorned the meadow. I wanted to continue climbing the next day. Tired, I lay down in my sleeping bag, my head naturally close to the ground. At night I awoke up to a repetitive, dull, loud roar. A colossus had to move sedately across the meadow, as big as three houses. I sat up in the dark tent with a fright. After seconds of hesitation I opened the tent and stuck my head out. Gleaming The moonlit night shone brilliantly white, stones hummed darkly in front of the shimmering meadows and dark tree tops dipped into the white-blue night sky. In front of me the silver moon and above me the head of a gray horse, which was just as frightened as I was, he, the gray horse had never seen a human looking out of a stone and that’s probably what he thought my tent was. I was impressed by the white emissary of the moon, eating moon grass so carefully and closely around my sleep. I said goodbye and went back to sleep. I cant’t remember, whether I went higher or lower the next day, I cannot even tell, whether I dreamed the white horse or whether I was awake, only the certainty has remained, there is more going on at night than you think, a friendly hustle and bustle out there while we sleep!Benjamin Terrell wrote the following about “Here Come the Suns”, “As you read this, infinite orbits are spinning above us. … Maybe the sun is just a hole in the sky through which light penetrates, and maybe the moon is really the sun in a cashmere coat.”
Who knows? Birds, horses, moose, moon, sun, … Moon stories for the Moon Child!

Ondrej Drescher, Berlin, 2022

Studio Presentation 2022 Groningen